-
1 stanowisko
сущ.• вокзал• должность• место• местоположение• осанка• остановка• отношение• поза• позиция• положение• пост• почта• работа• ранг• ситуация• служба• состояние• стан• станция• штат* * *stanowisk|o☼ 1. пост ♂, должность ž; положение;\stanowisko kierownicze руководящий пост; objąć \stanowisko занять пост, вступить в должность; człowiek na \stanowiskou ответственный работник;
2. пункт ♂; пост ♂;\stanowisko pracy (robocze) рабочее место; \stanowisko ogniowe воен. огневая позиция;
3. стойка регистрации пассажиров (в аэропорту);4. точка зрения; отношение;\stanowisko krytyczne критическое отношение;
zająć jakieś \stanowisko wobec kogoś, czegoś отнестись каким-л. образом к кому-л., чему-л.+4. punkt widzenia, pogląd
* * *c1) пост m, до́лжность ż; положе́ниеstanowisko kierownicze — руководя́щий пост
objąć stanowisko — заня́ть пост, вступи́ть в до́лжность
człowiek na stanowisku — отве́тственный рабо́тник
2) пункт m; пост mstanowisko pracy (robocze) — рабо́чее ме́сто
stanowisko ogniowe — воен. огнева́я пози́ция
3) сто́йка регистра́ции пассажи́ров ( в аэропорту)4) то́чка зре́ния; отноше́ниеstanowisko krytyczne — крити́ческое отноше́ние
zająć jakieś stanowisko wobec kogoś, czegoś — отнести́сь каки́м-л. о́бразом к кому́-л., чему́-л.
Syn:punkt widzenia, pogląd 4) -
2 posada
сущ.• акциденция• должность• задание• задача• занятие• занятость• заработок• использование• место• местоположение• осанка• позиция• положение• пост• почта• применение• работа• ситуация• состояние• труд• трудоустройство* * *posad|a♀ место ň; должность;intratna \posada доходное (выгодное) место; objąć \posadaę вступить в должность; szukać \posaday искать работу; usunąć z \posadaу уволить, рассчитать; ● chwiać się (drżeć, trząść się) w \posadaach колебаться (шататься) в своих основах
+ stanowisko, zajęcie* * *жме́сто n; до́лжностьintratna posada — дохо́дное (вы́годное) ме́сто
objąć posadę — вступи́ть в до́лжность
szukać posady — иска́ть рабо́ту
- drżeć w posadachusunąć z posady — уво́лить, рассчита́ть
- trząść się w posadachSyn: -
3 urząd
сущ.• агентство• бюро• ведомство• действие• департамент• долг• должность• кабинет• канцелярия• контора• место• министерство• обязанность• одолжение• отдел• отделение• отрасль• положение• пост• служба• стол• управление• услуга• факультет• функция* * *1) (instytucja) управление, учреждение, бюро, инстутут, комитет, контора, отдел, отделение, центр2) urząd (posada) должность, постporządek, ustrój устар. уряд (порядок)posada, stanowisko устар. уряд (чин)* * *urz|ąd♂. Р. \urządędu 1. учреждение ň; отдел; бюро ň; управление ň;\urząd celny таможенное управление, таможня; \urząd pocztowy почтовое отделение; \urząd stanu cywilnego отдел записи актов гражданского состояния; \urząd statystyczny статистическое управление; \urząd kwaterunkowy жилищный отдел;
2. должность ž, пост;objąć \urząd вступить в должность, занять пост; powołać na \urząd назначить на пост; ● z \urządędu по долгу службы; obrońca z \urządedu юр. защитник по назначению
* * *м, P urzędu1) учрежде́ние n; отде́л; бюро́ n; управле́ние nurząd celny — тамо́женное управле́ние, тамо́жня
urząd pocztowy — почто́вое отделе́ние
urząd stanu cywilnego — отде́л за́писи а́ктов гражда́нского состоя́ния
urząd statystyczny — статисти́ческое управле́ние
urząd kwaterunkowy — жили́щный отде́л
2) до́лжность ż, постobjąć urząd — вступи́ть в до́лжность, заня́ть пост
powołać na urząd — назна́чить на пост
•- z urzędu- obrońca z urzedu
См. также в других словарях:
objąć — dk Xc, obejmę, obejmiesz, obejmij, objął, objęła, objęli, objęty, objąwszy obejmować ndk IV, objąćmuję, objąćmujesz, objąćmuj, objąćował, objąćowany 1. «otoczyć ramionami, rękami; ogarnąć» Objąć kogoś wpół. Objąć kogoś za szyję. ◊ Objąć kogoś,… … Słownik języka polskiego
stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich … Słownik języka polskiego
minister — m IV, DB. ministertra, Ms. ministertrze; lm M. ministertrowie, DB. ministertrów «członek rządu kierujący określonym działem administracji państwowej» Minister spraw zagranicznych. Minister oświaty i wychowania. Być, zostać ministrem. Mianować… … Słownik języka polskiego
dyrektor — m IV, DB. a, Ms. dyrektororze; lm M. dyrektororzy a. owie, DB. ów 1. «osoba stojąca na czele instytucji, przedsiębiorstwa, zakładu i kierująca nim» Dyrektor fabryki, gimnazjum. Powołać na stanowisko dyrektora. Objąć stanowisko dyrektora. 2. hist … Słownik języka polskiego
dyrektor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dyrektororze; lm M. dyrektororzy || rzad. owie {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba stojąca na czele i kierująca pracą przedsiębiorstwa, instytucji, zakładu naukowego, okręgu administracyjnego itp. : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ekonomista — m odm. jak ż IV, CMs. ekonomistaiście; lm M. ekonomistaiści, DB. ekonomistatów «specjalista w dziedzinie ekonomii oraz w zakresie szczegółowych nauk ekonomicznych; znawca różnych dziedzin gospodarki» Wybitni ekonomiści jakiegoś okresu. Objąć… … Słownik języka polskiego
kierowniczy — «dotyczący kierowania, kierownika, kierownictwa; zarządzający» Idea, siła kierownicza. Zdolności kierownicze. Personel kierowniczy. Otrzymać, objąć stanowisko kierownicze. ∆ techn. Układ kierowniczy «urządzenie służące do zmiany lub zachowania… … Słownik języka polskiego
patrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, patrzećtrzę, patrzećtrzy, patrzećtrzał, patrzećtrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kierować wzrok w jakimś kierunku, szukać kogoś, czegoś wzrokiem; spoglądać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś … Słownik języka polskiego
